Ως «αντιμνημονιακός», αποφάσισα στην παρούσα επιστολή, να μην ασχοληθώ με τα μνημονιακά κόμματα, αλλά με τα αντιμνημονιακά. Δεδομένου ότι ο λαός ψήφισε υπέρ του αντιμνημονιακού κινήματος, και επειδή το θέμα είναι φλέγον και άπτεται της καθημερινότητας και του τρόπου διαβίωσης όλων των πολιτών (μέσου και χαμηλού βιοτικού επιπέδου), περίμενα την ανάλογη αντιμετώπιση επί του θέματος και από τα αντιμνημονιακά κόμματα. Θεωρώ όμως πως αυτό δεν έγινε, τουλάχιστον όπως έπρεπε να γίνει, ουσιαστικά παραπλάνησαν τον λαό και αυτό θα το τεκμηριώσω παρακάτω με επιχειρήματα.
1η ψυχρολουσία: Όταν ο κ. Τσίπρας μόλις έλαβε την εντολή σχηματισμού διακυβέρνησης ζήτησε την ένωση των αριστερών δυνάμεων για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Δηλαδή, δεν ασχολήθηκε με τις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές αντιμνημονιακές δυνάμεις και ξαφνικά το αντιμνημόνιο από μείζον θέμα όλων των Ελλήνων, έγινε ήσσονος ήελάσσονος σημασίας θέμα, θέμα μόνο των αριστερών και ξύπνησε ο“καημός” της αριστεράς να κυβερνήσει. Η κίνηση αυτή φυσικά ήταν μιαπολιτική πλάνη, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως τα αριστερά κόμματα δεν είχανκυβερνητική πλειοψηφία, όποτε όλο αυτό έγινε προφανώς για πολιτικές σκοπιμότητες,για να στριμωχθεί το ΚΚΕ και με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές και προφανώςόχι υπέρ του αντιμνημονίου. Πρέπει να παλεύει κάποιος με ότι έχει σήμερα γιατί αύριο δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει. Κανείς δεν πρέπει να έχει τον λαό δεδομένο, ούτε να νομίσει πως θα τον καθοδηγήσει με πονηριά.
2η ψυχρολουσία: Ο κ. Τσίπρας αφού έπαιξε με την αριστερά και τον λαό του αντιμνημονίου (υπόψιν τον ψήφισαν και δεξιοί), διότι η κυβέρνηση απευθύνεται και επιδρά σε όλο το λαό και όχι μόνο σε κόμματα ή τα μέλη κάποιων κομμάτων, θέλησε να κάνει μετέπειτα και άνοιγμα στην κεντροαριστερά, ήτοι το εύκολο πλέον θύμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ και οι ταλαίπωροι εναπομείναντες ψηφοφόροι του! Δεν τον απασχολεί όλο αυτό το διάστημα το αντιμνημόνιο, αλλά και πάλι προφανώς η κομματική ισχυροποίηση του στις επόμενες εκλογές και τα κομματικά παιχνίδια. Ο λαός βεβαίως “καίγεται” από το μνημόνιο και τα μέτρα του και βλέπει ένα κακομαθημένο παιδί του Κολωνακίου να κάνει το “κομμάτι” του.
3η ψυχρολουσία: Στο τέλος δεν τα βρίσκει ούτε με τον κ. Καμμένο (!!!), αφού αμφότεροι έδειξαν απροθυμία, αν και οι δυο έχουν ως πρώτο στόχο το αντιμνημόνιο! Μάλιστα ο κ.Καμμένος επικαλείται διαφορές στα εθνικά θέματα και στο μεταναστευτικό. Δηλαδή,“λύσανε” το μνημόνιο και κολλήσαμε άλλου. Βεβαίως και να υπήρχε σύμπνοια δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν πλειοψηφία (ούτε και με το ΠΑΣΟΚ μαζί),αλλά η συμφωνία μεταξύ τους θα τόνωνε το αντιμνημονιακό αίσθημα – φρόνημα και θα έδινε ελπίδες για την επόμενη μέρα. Επίσης, έτσι θα εμφανίζονταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ως το μοναδικό πρόβλημα και εμπόδιο του αντιμνημονιακούκινήματος.
Η πολιτική και κομματική εκμετάλλευση του αντιμνημονίου και ο αριστερός ενθουσιασμός για την εξουσία (λες και το ΠΑΣΟΚ δεν έπαιζε κάποτε το αριστερό κόμμα και οι αριστεροί δεν το ψήφιζαν γι αυτό το λόγο), δείχνει πολιτική ανωριμότητα, αλαζονεία και ανευθυνότητα. Σηματοδοτεί την υποβάθμιση του προβλήματος - θέματος του μνημονίου και την πόλωση της δεξιάς και της αριστεράς, δηλαδή τη δημιουργία ενός νέου δικομματισμού, διότι το αντιμνημονιακό ρεύμα ένωνε όλους τους Έλληνες και υπερπηδούσε κομματικά φράγματα και “ιδεολογικούς” φραγμούς. Φάνηκε επίσης πως τα αντιμνημονιακά κόμματα δεν πίστεψαν στο αντιμνημόνιο ή τουλάχιστον δεν το πίστεψαν όσο έδειχναν ότι το πιστεύουν.
Σύντομα ο λαός θα κουραστεί και δεν θα αναγνωρίζει την διαφορά αντιμνημονιακών και μνημονιακών κομμάτων και θα απαξιώσει την εκλογική διαδικασία. Τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ θα τον αναλάβει πιθανότατα ένα άλλο ΠΑΣΟΚ (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) και της Νέας Δημοκρατίας μια άλλη διευρυμένη κεντροδεξιά συσπείρωση - “κίνημα”. Δηλαδή, πάλι στα ίδια, πάλι στον δικομματισμό, πάλι τα προβατάκια στο μαντρί!
Παρακαλώ τον Έλληνα πολίτη να μην “τσιμπήσει”, να μην ενθουσιαστεί με κανέναν, να είναι σε εγρήγορση, να ασκεί κριτική στο κόμμα που επέλεξε και να μην αποκοιμηθεί με αυτά τα πολιτικά τους παιχνίδια που μας διχάζουν, αλλά να επικεντρωθεί στο αντιμνημονιακό αγώνα που μας ενώνει και στα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε (δεξιοί , αριστεροί και “αριστεροδέξιοι”) και είναι προϊόντα του μνημονίου που έφερε ο δικομματισμός και η διαστροφή του. Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι κανενός! Να μάθουν να εστιάζουν στα δικά μας προβλήματα.
