Άνθρωπος ξεψύχησε στο κεντρικότερο σημείο της Καστοριάς

Εχθές 26/05/2016 άνθρωπος ξεψυχούσε μπρούμυτα στο σιντριβάνι και μέσα στο νερό, όταν άλλοι περπατούσαν , άλλοι κάθονταν στα παγκάκια και παιδιά παίζανε σε κοντινή απόσταση.

Αργότερα και αφού έγινε κορυφαίο θέμα των τοπικών και όχι μόνο ειδήσεων και του διαδικτύου, το θέμα ουσιαστικά "έκλεισε" και απλά ανακοινώθηκε πως η αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή, ενώ είχε δυο φορές, προηγουμένως και την ίδια ημέρα, επισκεφθεί το νοσοκομείο.

Δεν τίθεται θέμα κατηγόριας για τους γιατρούς, ούτε για το Κράτος, ούτε για τους αρμοδίους, αυτό είναι το πιο εύκολο, όλοι προσπάθησαν για το καλύτερο προφανώς. Δεν είναι ο συγγράφων του παρόντος ούτε γνώστης, ούτε ειδήμονας επί ιατρικών θεμάτων, ούτε όλων των γεγονότων. Τα γεγονότα όμως που διέρρευσαν μαρτυρούν πως ένας άνθρωπος με έντονους πόνους πήγε στο νοσοκομείο δύο (2) φορές, οι γιατροί μάλλον έκαναν ότι αρμόζει, ας θεωρήσουμε πως λειτούργησαν άψογα, δεν βρήκαν όμως κάτι και εντέλει πέθανε από καρδιακή προσβολή μόνος και αβοήθητος σε κεντρική πλατεία της πόλης (αυτό είναι και το καλύτερο σενάριο).

Ακόμη λοιπόν και αυτό το σενάριο, το καλύτερο δυνατό, θα έπρεπε και πάλι να μας προβληματίζει, να μας γεννά ερωτήματα και να μας κάνει να αναζητούμε απαντήσεις - λύσεις. Πρέπει να αναζητήσουμε, όχι με κατηγορίες, με μένος και απειλές, πως αυτό θα αποφευχθεί στο μέλλον, τι παραπάνω ενδεχομένως πρέπει να γίνει, σε επίπεδο εξετάσεων, μηχανημάτων, οργάνωσης, γενικότερα περί του τρόπου αντιμετώπισης αυτών των καταστάσεων - περιστατικών, ώστε να μην ξανασυμβούν.

Γιατί οι επόμενοι μπορεί να είμαστε εμείς.

Η Ελλάδα αλλάζει από εμάς!

Όλοι ζητάμε αλλαγές από το πολιτικό σύστημα και όντως πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές. Αλλά τρεις βασικές, αυτονόητες αλλαγές χρειάζεται να γίνουν από τον ίδιο τον Έλληνα ψηφοφόρο, που στην συνέχεια θα "αναγκάσουν" το πολιτικό σύστημα να αναπροσαρμοστεί - βελτιωθεί. 

1ον: Να μην ψηφίζει αναγκαστικά κόμμα εξουσίας. Ο Έλληνας θέλει να ψηφίσει κόμμα το οποίο θα κερδίσει και θα κυβερνήσει. Αυτό δείχνει ιδιοτέλεια, εγωισμό και ανωριμότητα. Έτσι, δεν υπάρχει πολυφωνία στην βουλή, ενισχύεται η πόλωση, ο δικομματισμός, ο αυταρχισμός, η έλλειψη πολιτικής επικοινωνίας, η μη ποικιλομορφία και μηδενίζεται ο υγιής (πολιτικός) ανταγωνισμός. 

2ον: Να ελέγχει - κρίνει από την επόμενη μέρα της κάλπης το κόμμα που ψήφισε και υποστήριξε, ειδικά αν είναι στην εξουσία και όχι τόσο τα άλλα κόμματα. Συνήθως κρίνει τα κόμματα που δεν ψήφισε και έτσι δεν βοηθά να γίνει το κόμμα που επέλεξε - επιλέγει καλύτερο, δικαιότερο και ηθικότερο. 

3ον: Να μην πωρώνεται και να μην είναι δεδομένος. Να αλλάζει δηλαδή εύκολα τις κομματικές προτιμήσεις του και την ψήφο του, εφόσον δεν ικανοποιηθούν κάποια αντικειμενικά κριτήρια και στόχοι που έθεσε.

Αν τα παραπάνω συνέβαιναν, 

ΔΕΝ θα υπήρχε η πόλωση δεκαετιών μεταξύ Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ (που ήταν καθαρά τεχνητή), 

ΔΕΝ θα υπήρχε Δεξιός και Αριστερός διχασμός (τα ίδια κάνουν αμφότεροι εντέλει), 

ΔΕΝ θα έμενε κανένα κόμμα διαρκώς στην εξουσία (διότι διαβρώνεται), 

ΔΕΝ θα τολμούσε κάποιο κόμμα εξουσίας να λέει ψέματα (ή να έχει "αυταπάτες"), διότι θα εξαφανιζόταν κοινοβουλευτικά και φυσικά 

ΔΕΝ θα ψήφιζε ο Έλληνας ΣΥΡΙΖΑ για να σχίσει τα "ΜΝΗΜΟΝΙΑ" τον Ιανουάριο και ξανά το Σεπτέμβριο για να φέρει άλλα επιπλέον "ΜΝΗΜΟΝΙΑ" και να τα εφαρμόσει!

Η άνευ μέτρου και λογικής κυνολαγνεία.

Τα τελευταία χρόνια, η από πάντα αγάπη προς τα ζώα έγινε μόδα και έλαβε διαστάσεις περίεργες και οξύμωρες, αφού δείχνει να ξεπερνά και την αγάπη προς τον άνθρωπο - συνάνθρωπο. Έχει καταντήσει ένα είδος λαγνείας. Βλέπουμε επίσης (και το αντίθετο) πως πολλές φορές οι ιδιοκτήτες τους τα κακοποιούν και τα εγκαταλείπουν, όταν δεν ικανοποιηθούν οι προσδοκίες τους.

Είτε γιατί ο άνθρωπος είναι πλέον πολύ μοναχικό ον, είτε γιατί το ζώο είναι πλήρως υποταγμένο σε αυτόν, είτε λόγω κάποιας υπεραισθησίας επιλέγει και δένεται με τα ζώα ενίοτε παραπάνω και από τον άνθρωπο. Ειδικά στα σκυλιά το φαινόμενο αυτό έσπασε κάθε ρεκόρ. Αυτού του είδους η "αγάπη" δεν έχει πολλές φορές λογική και μέτρο. 

Η σχέση αυτή, κάποιες φορές είναι στρεβλή και πολλές φορές δεν εμπεριέχει και την στοιχειώδη αίσθηση κινδύνου. Αυτό είναι εμφανές από το γεγονός πως οι άνθρωποι επιλέγουν σκυλιά ράτσας τα οποία είναι από την φύση τους δυνατά, μυώδη, με επιθετικά χαρακτηριστικά και έτσι είναι εν δυνάμει επικίνδυνα. Δεν προτιμούν πλέον τόσο, όσο παλιότερα, σκυλιά τύπου Κόλεϊ (η τηλεοπτική "Λάσι"), αλλά σκυλιά τύπου Μπουλντόγκ, Πιτ Μπούλ, Ροτβάιλερ, Ντόπερμαν, Ακίτα (ο τηλεοπτικός "Χάτσικο") κ.α. που ναι μεν δεν είναι εκ προοιμίου άγρια και επικίνδυνα, όμως οι δυνάμεις που έχουν είναι κτηνώδεις και σε κάποια στιγμή, κάποια από αυτά, υπό κάποιες συνθήκες, μπορούν να προκαλέσουν ανθρώπινες απώλειες (ακόμη και στο παιχνίδι τους!).

Βίντεο κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με παιδιά ή και βρέφη σχεδόν μόνα να παίζουν ανέμελα με σκύλους - ζώα και αυτό αντί να φέρει εγρήγορση - φόβο - ανησυχία, προκαλεί θαυμασμό και πολλά "like" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει να είναι ενημερωμένος για όλα μέσω του διαδικτύου, αλλά κατ' ουσία παραμένει πολλές φορές αδαής και στα αυτονόητα.

Αγνοεί πως το ζώο λειτουργεί κυρίως με το ένστικτο και πως υπό κάποιες συνθήκες κάτι μπορεί να πάει στραβά και να συμβεί κάτι κακό (κατά λάθος να πατήσει κάποιος την ουρά του σκύλου...). Κατηγορεί μάλιστα κάποιον αρκετά εύκολα, ως μη φιλόζωο, αν του υπενθυμίσει τους κινδύνους από τα ζώα, όπως πολύ εύκολα αποκαλεί κάποιον φασίστα, ομοφοβικό, προδότη, λαμόγιο, ανθέλληνα κτλ. Η γρήγορη - εύκολη κρίση - ταμπέλα γενικά δεν βοηθά τον διάλογο, την ενημέρωση και έτσι την γνώση (κατανόηση) να διαδοθεί.  

Έτσι βλέπουμε πλέον αρκετά συχνά φαινόμενα όπου σκυλιά, αιλουροειδή, φίδια και άλλα ζώα να επιφέρουν επικίνδυνα τραύματα, ακόμη και σε αυτούς που τα ανατρέφουν. Η γνώση είναι δύναμη, μπορούμε να επιλέξουμε όποιο κατοικίδιο θέλουμε ελεύθερα, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε τι επιλέξαμε και πως θα συμβιώσουμε με αυτό.