Ο φόρος που ανέτρεψε το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης.



Κατά την διάρκεια της κρίσης και επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο γνωστός συνταγματολόγος (Βενιζέλος) επέβαλλε στον Ελληνικό λαό τον λεγόμενο αντισυνταγματικό φόρο "χαράτσι" με την ονομασία ΕΕΤΗΔΕ (και αργότερα επί ΝΔ ως ΕΝΦΙΑ).

 

Το κόμμα του και αυτός καταβυθίστηκε και από τα εκλογικά ποσοστά του 40% κατέπεσαν σχεδόν στο 4%. Ο κύριος λόγος ή αν θέλετε η αιχμή του δόρατος αυτής της πτώσης ήταν ο εν λόγω φόρος.

Κατόπιν η ΝΔ του Σαμαρά, που επέκρινε αυτόν τον φόρο ως αντιπολίτευση και κρίθηκε αντισυνταγματικός στα Ελληνικά δικαστήρια, διατήρησε τον φόρο αυτό μετονομάζοντας τον σε ΕΝΦΙΑ και ουσιαστικά έτσι προσπάθησε να "παραπλανήσει" δικαστικές αποφάσεις (αλλάζοντας το όνομα) και τον λαό (ότι είναι κάτι διαφορετικό, πιο ήπιο και δίκαιο).

 

Κρίθηκε ουσιαστικά και αυτός ο φόρος αντισυνταγματικός (στα δικαστήρια και στην συνείδηση των πολιτών) και ήταν η πρωτεύουσα και κύρια αιτία κατά πολλούς που το κόμμα της ΝΔ έχασε πανηγυρικά της εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε τις εκλογές δεν τον κατήργησε τον φόρο και μάλιστα αυτό ανακοινώθηκε από τον "πολύ" κ. Βαρουφάκη (υπουργό οικονομικών) από τον Φεβρουάριο. Η κα. Βαλαβάνη υφυπουργός οικονομικών τότε, μέλος παλαιότερα του κινήματος "δεν πληρώνω" και φυσικά στέλεχος του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, κατόρθωσε να αξιώσει την πληρωμή του φόρου αυτού (που ας αντιπολίτευση πρότεινε να μην πληρωθεί) ως πατριωτικό καθήκον! Ουδεμία αντίδραση υπήρξε από κανέναν στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που συγκυβερνούσαν τότε. Ούτε δε ο "ακλόνητος" στις θέσεις του  κ. Λαφαζάνης, ούτε η "αγωνίστρια" του λαού κ. Κωνσταντοπούλου αντέδρασε.

 

Παράλληλα και παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με νομοθέτημα τους χάριζαν χρέη σε δύο-τρεις(2-3) εφοπλιστές (που φοροδιέφυγαν) ποσά της τάξης των 4-5 δις ευρώ! Δηλαδή ποσά που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν από το χαράτσι όλους τους πολίτες για δύο (2) έτη!

 

Αυτή είναι η ιστορία του φόρου γνωστού ως χαράτσι και αυτή η αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου και κυβερνήσεων που συμμετείχαν τα κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ-ΑΝΕΛ-ΔΗΜΑΡ, το οποίο κατεστημένο προτίμησε να βάλει σε περιπέτειες, ηθικά διλλήματα, εκλογές μια χώρα, αλλά και να οδηγήσει στην απώλεια της εξουσίας των ιδίων των κομμάτων που το υπηρετούσαν πιστά επί δεκαετίες, προκειμένου να ευνοηθούν μια χούφτα σε αριθμό πλούσιοι! 

 

Η δις πολιτική τρέλα τα επιτρέπει όλα.

Σε αυτήν την χώρα πολλοί πούλησαν τρέλα και ως λαός την αγοράσαμε ακριβά. Από το σύνθημα έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), στο λεφτά υπάρχουν και στο σχίσιμο των μνημονίων.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Αλλά σε μια περίπτωση τον δημαγωγό τον επιβραβεύσαμε δις! Ναι ο Ανδρέας Παπανδρέου πουλούσε τρέλα - τρελίτσα, όταν το κεντρικό του σύνθημα ήταν το έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, αλλά ακριβώς το αντίθετο έπραξε παρά αυτό που υποσχέθηκε και παιάνιζαν οι οπαδοί του!

Στις επόμενες εκλογές (και τότε οι "αριστεροί" αυτόν ψήφιζαν) τον ξαναψήφισαν και τον εξέλεξαν εκ νέου! Τον επιβράβευσαν δηλαδή και ακόμη και σήμερα όταν κάποιος τους το αναφέρει, χαζογελάνε και σου κλείνουν το μάτι πονηρά. Επιχειρήματα δεν υπάρχουν αλλά βεβαίως, τότε το δανεικό χρήμα έρεε (το 1978 ήταν ο τελευταίος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός και με την παγκόσμια κρίση πετρελαίου ως επιβαρυντικό στοιχείο) και ο προϋπολογισμός της χώρας ήταν πλέον άκρως ελλειμματικός επί ΠΑΣΟΚ (και άνευ κρίσεως πετρελαίου), αλλά κάποιοι πεινάλες λιγουρευτήκαν τα ψίχουλα που έπεφταν συχνά και διαρκώς από το τραπέζι των οργίων που το πολιτικό σύστημα είχε στήσει και η αλήθεια ή το ψέμα δεν είχαν μάλλον καμία απολύτως για αυτούς σημασία.

Αυτή η τρελίτσα δεν πρέπει να επαναληφθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να επιβραβεύεται το αντίθετο των κεντρικών συνθημάτων των κομμάτων που εκλέγονται στην εξουσία γιατί μετά όλα επιτρέπονται! Ας αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.

Η εκτελεστική ψήφος!

Μετά το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, όλοι και ειδικά οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί αναρωτιούνται αν μπορεί να υπάρξει κάποιο κόμμα που θα τους εκφράσει. Μάλιστα πολλοί από αυτούς επιμένουν στον Τσίπρα ουσιαστικά επειδή δεν θεωρούν πως υπάρχει κάτι άλλο.

Σε ανορθόδοξες εποχές και ανορθόδοξα συστήματα, πρέπει να βρεθούν και ανάλογες λύσεις. Δεδομένου λοιπόν πως το όλο σκηνικό είναι καλοστημένο και με αποθέματα (σε κόμμα και σε ψέμα), ο λαός θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την ψήφο του ως σφαίρα σε εκτελεστικό απόσπασμα. Δηλαδή να ψηφίζει κάποιον (τον οποιονδήποτε, αρκεί να τον εκφράζει στοιχειωδώς) , ακόμη και κάποιον που δεν είναι φαβορί ή πρωταγωνιστής, ίσως ούτε καν στην βουλή σήμερα και εφόσον δεν εφαρμόσει κατά μεγάλο μέρος αυτά που υποσχέθηκε στις επόμενες εκλογές να εκτελείται και να αφανίζεται.

Έτσι θα δημιουργηθεί φόβος και δυνάμεις υγιείς θα εμφανιστούν να διεκδικήσουν την εξουσία. Φυσικά η επιλογή θα πρέπει να μην είναι και ουτοπική (λεφτά υπάρχουν και σχίσιμο μνημονίων κτλ), έτσι ώστε η αλήθεια να επιβραβευθεί.

Ψηφίστε, κάντε κριτική από την πρώτη μέρα σε αυτούς που ψηφίσατε, κοιτάξτε τους με καχυποψία (έως ότου δείτε αποτελέσματα και όχι σαν τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, που ούτε η απλή αναλογική δεν ψηφίστηκε που δεν έχει καμία οικονομική επιβάρυνση και είναι βασικότατο αίτημα της αριστεράς μετά τον εμφύλιο και αυτοί περίμεναν και περιμένουν ακόμη!) και αν δεν εφαρμόσουν τα βασικά σε 100 ημέρες, εκτελέστε τους άνευ συναισθηματισμού!

Τα αποτελέσματα είναι σίγουρα, διότι το τίμημα είναι μεγάλο.

Το τέλος των μνημονίων

Ο κομματικός μηχανισμός, το κατεστημένο και κάποιοι αφελείς χώρισαν τον λαό σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Η ύπαρξη ή μη μνημονίου είναι σαφώς μια ειδοποιός διαφορά, αλλά η ύπαρξη ή μη των μνημονίων είναι πρόβλημα που δημιουργήθηκε από κάποια αίτια, τα οποία όσο υφίστανται τόσο το πρόβλημα αυτό θα διαιωνίζεται.

 

Με μνημόνιο ή μη, με ευρώ ή μη, η οικονομία, η φορολογία, η δικαιοσύνη πρέπει να εξυγιανθεί στην Ελλάδα και αυτό δεν φαίνεται να νοιάζει αμφότερους τους διεκδικητές και δογμάτων. Είτε του μνημονίου είτε μη δεν πράττουν τα αυτονόητα. Οι μεν περιμένουν να τα λύσουν μέσω μνημονίου και οι δε με την κατάργησή του.  

Οι μνημονιακοί με σαραντάρηδες στην σύνταξη μέχρι χθες, με διπλούς και τριπλούς μισθούς και συντάξεις στους λίγους (και πείνα στους πολλούς), με ασυλίες, ασυδοσίες, χαράτσια περίμεναν μέσω του μνημονίου και της παράδοσης της χώρας στους δανειστές να σωθούν και σώσουν.

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελίζονταν το σχίσιμο των μνημονίων και παράλληλα, ήθελαν να προκαλέσουν την λύπη και το θυμικό των Ευρωπαίων, αλλά ουδέποτε έπραξαν αυτά τα οποία ζητούσαν από τους Ευρωπαίους στην Ελλάδα, δηλαδή κοινωνική δικαιοσύνη! Ούτε με τις λίστες τύπου Λαγκάρντ ασχολήθηκαν, ούτε την άρση ασυλίας βουλευτών, τραπεζικών και ΤΑΙΠΕΔ, ούτε με την φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας και ότι άρχισε στην βουλή έμεινε στην μέση και στο τέλος ζήτησε και εκλογές!

Είναι γεγονός πως έπεισαν κόσμο και κάποιοι από εμάς νόμισαν πως τα μνημόνια είναι μόνο στα χαρτιά και πως όταν σκιστούν θα γυρίσουμε άνευ προσπάθειας και αλλαγών στα γλέντια του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα και όλα θα ξεχαστούν και θα μείνουν ως μια πρόσκαιρη κακή ανάμνηση. Γι' αυτό και ουδέποτε πίεσαν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ να βρεθούν ρεαλιστικές λύσεις και νοικοκύρεμα της χώρας στους επτά (7) μήνες διακυβέρνησης του. Η παρασιτική ζωή έχει γίνει δεύτερη φύση μας τελικά. Ούτε η απλή αναλογική (νομοσχέδιο μιας νύχτας) δεν ψηφίστηκε! Ούτε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ούτε καν ο ΕΝΦΙΑ δεν σταμάτησε (ούτε καν μειώθηκε όπως επί Σαμαρά (!!!), με την φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας, ώστε να ελαφρυνθούν οι φτωχότεροι). Δηλαδή το σταμάτημα της συνταξιοδότησης των σαραντάρηδων έπρεπε να τεθεί σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές από το "αντιμνημονιακό" ΣΥΡΙΖΑ;

Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα άρχεται από εμάς και ότι αν δεν διορθώσουμε πρωτίστως τους εαυτούς μας και φέρουμε δικαιοσύνη (κοινωνική και δικαστική), αξιοκρατία και νοικοκυριό - τάξη στην ζωή μας, δεν μπορούμε να απαιτούμαι από τους ξένους και ειδικά όταν αυτοί είναι δανειστές. Βεβαίως, αν επιτύχουμε σε αυτά τότε μπορούμε να διεκδικήσουμε πολλά διότι δεν θα τους έχουμε και τόσο ανάγκη.

Ας επιλέξουμε λοιπόν αυτούς που δεν τάζουν πολλά, που οι λύσεις τους είναι ρεαλιστικές, δύσκολες, δίκαιες και βασίζονται πρωτίστως σε ντόπιες δυνάμεις και αλλαγές και όχι σε αλλαγή των άλλων. Το μνημόνιο άλλωστε κανείς δεν το θέλει, είτε μνημονιακός ή μη, είναι δε προϊόν της πολιτικής και κοινωνικής αναλγησίας μας και είναι κυρίως σύμπτωμα και όχι αίτιο του προβλήματος. Αν το αίτιο εκλείψει θα εκλείψει και αυτό.