Στην Ιαπωνία, υπήρξε ένας αφέντης - φεουδάρχης, με πολλούς Σαμουράι (μαχητές με αυστηρούς κανόνες τιμής, πειθαρχίας και υποταγής). Ήταν άνθρωπος τιμής και υποταγής. Όταν σπιλώθηκε το όνομα του, απώλεσε την γη και τους τίτλους του (κατασχέθηκαν), με εντολή ανώτατου κυβερνητικού απεσταλμένου - δικαστή του Αυτοκράτορα, εντέλει οδηγήθηκε σε Σεπούκου (τελετουργικό αυτοκτονίας των Σαμουράι).
Οι Σαμουράι του, δεν μπορούσαν να εκδικηθούν, ούτε ο κώδικας τιμής τους, εφαρμοζόταν στους απεσταλμένους του Αυτοκράτορα, οπότε αφέθηκαν ελεύθεροι, άρα χωρίς πλέον τον όρκο υποταγής και έκτοτε λέγονταν Ρόνιν ή Ρούνιν. Χωρίς λοιπόν αφέντη και όρκο ισόβιας υποταγής, οι Ρόνιν κατέληγαν συνήθως μισθοφόροι, μέθυσοι, νεκροί σε καυγάδες, λαθρέμποροι, απατεώνες, κλέφτες, συνοδοί πλουσίων κτλ. Δηλαδή, οι περισσότεροι αν και αποκτούσαν την ελευθερία τους, έπεφταν σε κοινωνική και ηθική παρακμή, δεδομένου ότι αρχικά είχαν ορκιστεί μια ζωή ισόβιας εγκράτειας, πειθαρχίας, υποταγής και τιμής.
Δυο χρόνια μετά το θάνατο του αφέντη τους και αφού άρχισε το συμβάν να ξεθωριάζει στο χρόνο, η κοινωνία απέκτησε τους συνηθισμένους ρυθμούς της, ο καθένας πήρε τον δρόμο του, ξαφνικά, αλλά πολύ οργανωμένα, 47 Ρόνιν του εν λόγω αφέντη, αιφνιδίασαν και αποκεφάλισαν, τον πολύ καλά φρουρούμενο απεσταλμένο του αυτοκράτορα, στο κάστρο του! Κατόπιν, με την κεφαλή του αλιτήριου αυτού δικαστή, μετέβησαν στον τάφο του αφέντη τους και τέλεσαν ομαδικά Σεπούκου. Διότι ατιμάστικαν σκοτώνοντας άνθρωπο του Αυτοκράτορα.
Ο λαός, αλλά και άλλοι κυβερνητικοί - τοπικοί παράγοντες, αναστατώθηκαν και κατηγόρησαν τον απεσταλμένο - δικαστή του Αυτοκράτορα ως διεφθαρμένο, άτιμο και αλαζόνα, οπότε του άξιζε αυτή η τύχη. Το όνομα του φεουδάρχη και της οικογενείας του, αποκαταστάθηκε αμέσως μετά, με εντολή του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας και υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής.
Ηγέτες αυτής της χώρας, κκ Σαμαρά, Παπανδρέου και Παπαδήμε, προσέξτε μήπως κάποιοι Βουλευτές που έγιναν “Ρόνιν”, αφού τους διώξατε από το “μαντρί”, δεν καταλήξουν μέθυσοι, μετανιωμένοι και ατιμασμένοι, αλλά εκδικηθούν τον πραγματικό αφέντη τους. Υπόψη, δεν έχουν μετά και την υποχρέωση, να τελέσουν και Σεπούκου. Το ότι το μνημόνιο δεν καταρίπτεται, θα περάσει στα αζήτητα, όπως υποτίθεται ότι οι Ρόνιν δεν έπρεπε επ' ουδενί να πειράξουν άνθρωπο του Αυτοκράτορα και στο τέλος τους επικρότησαν.
Δυο χρόνια μετά το θάνατο του αφέντη τους και αφού άρχισε το συμβάν να ξεθωριάζει στο χρόνο, η κοινωνία απέκτησε τους συνηθισμένους ρυθμούς της, ο καθένας πήρε τον δρόμο του, ξαφνικά, αλλά πολύ οργανωμένα, 47 Ρόνιν του εν λόγω αφέντη, αιφνιδίασαν και αποκεφάλισαν, τον πολύ καλά φρουρούμενο απεσταλμένο του αυτοκράτορα, στο κάστρο του! Κατόπιν, με την κεφαλή του αλιτήριου αυτού δικαστή, μετέβησαν στον τάφο του αφέντη τους και τέλεσαν ομαδικά Σεπούκου. Διότι ατιμάστικαν σκοτώνοντας άνθρωπο του Αυτοκράτορα.
Ο λαός, αλλά και άλλοι κυβερνητικοί - τοπικοί παράγοντες, αναστατώθηκαν και κατηγόρησαν τον απεσταλμένο - δικαστή του Αυτοκράτορα ως διεφθαρμένο, άτιμο και αλαζόνα, οπότε του άξιζε αυτή η τύχη. Το όνομα του φεουδάρχη και της οικογενείας του, αποκαταστάθηκε αμέσως μετά, με εντολή του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας και υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής.
Ηγέτες αυτής της χώρας, κκ Σαμαρά, Παπανδρέου και Παπαδήμε, προσέξτε μήπως κάποιοι Βουλευτές που έγιναν “Ρόνιν”, αφού τους διώξατε από το “μαντρί”, δεν καταλήξουν μέθυσοι, μετανιωμένοι και ατιμασμένοι, αλλά εκδικηθούν τον πραγματικό αφέντη τους. Υπόψη, δεν έχουν μετά και την υποχρέωση, να τελέσουν και Σεπούκου. Το ότι το μνημόνιο δεν καταρίπτεται, θα περάσει στα αζήτητα, όπως υποτίθεται ότι οι Ρόνιν δεν έπρεπε επ' ουδενί να πειράξουν άνθρωπο του Αυτοκράτορα και στο τέλος τους επικρότησαν.
*Η ιστοριά είναι αληθινή και η φωτογραφία παρακάτω εικονίζει τους τάφους των Ρόνιν - Σαμουράι.
