Το ότι το μνημόνιο ψηφίστηκε, με πάνω από 180 βουλευτές (με ευρεία πλειοψηφία), δεν σημαίνει πως έχει αντίστοιχη ισχυρή δεσμευτική ισχύ για την χώρα. Δηλαδή, όταν ένα νομοσχέδιο, ψηφίζεται εξ’ αρχής με καθεστώς απλής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, δεν δύναται να έχει αργότερα, αναδρομικά, δεσμευτική ισχύ αντίστοιχης των άνω των 180 βουλευτών. Υπενθυμίζω, πως δέσμευση ψηφίσματος άνω των 180 ψήφων, είναι αντίστοιχη με Συνταγματική τροποποίηση.
Αυτό, διότι αυτός που ψήφιζε, ψήφιζε με κάποια δεδομένα, εν προκειμένω της δέσμευσης απλής πλειοψηφίας και φυσικά δεν γνώριζε, το τελικό αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, σε μια ψηφοφορία, θέτεις εκ προοιμίου τις δεσμεύσεις της ψηφοφορίας και όχι αργότερα, ανάλογα με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Βεβαίως η ευρεία πλειοψηφία, έχει και αυτή τη σημασία της.
Φυσικά, μια χώρα πρέπει να σέβεται τα ψηφίσματα της (έστω και με 151 βουλευτές) και δεν ενδείκνυται, ούτε είναι εύκολο και ηθικό να αθετεί τις δεσμεύσεις της. Όμως, αν στην πορεία, υπάρξει πρόβλημα νομιμοποίησης του εν λόγω μνημονίου (νομικής, ηθικής, κοινωνικής), τότε η ενδεχόμενη ανατροπή του, θα είναι ευκολότερη.
