Η άκρως προβληματική και μίζερη άρχουσα τάξη (ελίτ) της Ελλάδας

Όλοι ξέρουμε πως σε κάθε κοινωνία, ακόμη και σε δημοκρατικές προοδευμένες κοινωνίες,υπάρχει η λεγόμενη άρχουσα τάξη (η ελίτ). Λέγοντας άρχουσα τάξη, σε πολλούς το μυαλό τους πηγαίνει σε συνωμοσίες, σκοτεινές δυνάμεις και πολλά άλλα. Στην παρούσα εννοείται ως άρχουσα τάξη, η ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι έχουν στα “χέρια” τους ισχυρή εξουσία ή πρόσβαση σε αυτήν, έχουν πάρα πολλά χρήματα, έχουν πάρα πολλές και ισχυρές κοινωνικές διασυνδέσεις, έχουν δηλαδή ένα κοινωνικό πλεονέκτημα, το οποίο είτε τους δόθηκε, είτε το απέκτησαν, είτε το κληρονόμησαν. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει σχεδόν σεόλες τις κοινωνίες, δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι ισχυροί, με την έννοια ότι επηρεάζουν το πολιτικό, οικονομικό και γενικότερα το κοινωνικό σύστημα. Οι άνθρωποι αυτοί, θέλουν διακαώς να διατηρήσουν αυτό το πλεονέκτημα- προνόμιο τους και ενδεχομένως να το διευρύνουν.

Στις σύγχρονες και πολιτισμένες κοινωνίες, η άρχουσα τάξη, στην χώρα τουλάχιστον που εδρεύει, επιθυμεί την σταθερότητα ή σε έσχατη περίπτωση την ελεγχόμενη αστάθεια, διότι η ανεξέλεγκτη αστάθεια ενδεχομένως να οδηγήσει σε δυσάρεστες γι' αυτήν εκπλήξεις. Θέλει να είναι σύννομη, μάλιστα επικαλείται και υποστηρίζει - διαφυλάσσει την νομιμότητα και την αξιοπιστία του εκάστοτε πολιτικού– νομικού - κοινωνικού συστήματος, αφού αφενός την βοηθάει να διατηρήσει το αρχικό - κεκτημένο πλεονέκτημά της και αφετέρου, η νομιμότητα και η αξιοπιστία είναι κάτι που αρέσει, καθησυχάζει, εμπνέει ασφάλεια γενικότερα στο λαό, οπότε με αυτόν τον έξυπνο, αλλά και κατά κάποιο τρόπο “δίκαιο” προσανατολισμό, διασφαλίζουν τα συμφέροντα τους και σε καμιά περίπτωση δεν προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Βεβαίως,όσο ο λαός αφυπνίζεται, μορφώνεται περισσότερο, τότε δίδονται περισσότερες ελευθερίες και ευκαιρίες. Τότε το αρχικό πλεονέκτημα της εκάστοτε άρχουσας τάξης μειώνεται και δεν είναι πάντα αρκετό για να την διατηρήσει και φαινομενικά απειλείται. Είναι μια αέναη πάλη των τάξεων και των ανθρώπων. Γι' αυτό στις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες, η άρχουσα τάξη είναι άκρως ανταγωνιστική, είναι τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις, δεν επιθυμεί κατά κανόνα την επιβολή της δια της βίας ή της αδικίας, αλλά προσπαθεί να είναι συνεχώς πιο ικανή, ανταγωνιστική, διορατική και παραγωγική (γνωρίζοντας πάντα πως έχει  τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις). Προσελκύει τους ικανούς, τους δίδει ευκαιρίες και γιατί όχι τους εντάσσει στους κόλπους της. Έλληνες από Αμερική (ΗΠΑ) συχνά εξ-υμνούν το σύστημα της χώρας αυτής,το οποίο προάγει τους ικανούς (υπάρχουν πολλοί Έλληνες πανεπιστημιακοί και σημαίνοντα στελέχη σε πολυεθνικές εταιρίες), οι οποίοι με τη σειρά τους προάγουν τα αφεντικά τους.

Ουσιαστικά αυτό σημαίνει, πως αν κάποιοι από την άρχουσα τάξη, πόσο μάλλον οι πολιτικοί, δικαστές και ταγοί της κοινωνίας, παρανομήσουν φανερά (γίνει ευρέως γνωστό), τότε τιμωρούνται. Δεν προκαλούν και δεν “παίζουν” με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Στηρίζουν τους θεσμούς, γιατί πιστεύουν πως οι θεσμοί κατά βάθος τους προστατεύουν. Δηλαδή, εφαρμόζουν το ρητό “αν δεν στηρίξεις το σπίτι σουθα πέσει να σε πλακώσει”. Όποιος από την ελίτ δεν προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα δεδομένα και εξελίξεις της κοινωνίας, δύναται να απολέσει τα πλεονεκτήματα της άρχουσας τάξης και αυτό είναι αποδεκτό και αυτονόητο, διότι δεν είναι δυνατόν αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται και χωλαίνει, να χωλαίνει όλη η κοινωνία για χάρη του. Στο τέλος θα ζημιωθεί -εκτεθεί και η ίδια η ελίτ. Έχουν δηλαδή συνδέσει την ευημερία τους με την σχετική ευημερία του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

Είναι φορές που είναι να απορεί κανείς με το πως σκέφτεται και δρα η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα. Δεν τιμωρείται σχεδόν κανένας, μέχρι και η πλήρης ασυλία των πολιτικών καθιερώθηκε. Επιχειρηματικά παραπαίει και είναι τουλάχιστον πενήντα (50) χρόνια πίσω. Ακόμη ασχολείται επί των πλείστων με καράβια (εφοπλιστές), πετρέλαια, με εργολαβίες του δημοσίου (εργολάβοι) και φυσικά με τράπεζες (γεμίσαμε με “άχρηστες” τράπεζες). Ανύπαρκτη ουσιαστικά βιομηχανία καιοικονομική ανταγωνιστικότητα. Ουσιαστικά δεν υπήρχε μέχρι πρότινος καμία σοβαρή επένδυση στην Ελλάδα σε νέες τεχνολογίες (με ελάχιστες εξαιρέσεις), σε νέες μορφές ενέργειας (οπότε έρχονται οι Γερμανοί να μας καλύψουν στον τομέα αυτό), διότι όπως έμαθε με αυτό ήθελε (και θέλει) να πορεύεται εσαεί. Το κακό είναι πως όχι μόνο δεν έκανε αυτά που έπρεπε, αλλά δεν επέτρεψε και σε κανέναν άλλο να τα κάνει. Αν κάποιος Έλληνας είναι έξυπνος, ικανός και δραστήριος τον τρώει η "μαρμάγκα" ή ξενιτεύεται! Ο ξένος δεν κάνει καν το κόπο να έρθει, γιατί γνωρίζει τι συμβαίνει.

Αν εμφανιστεί έντιμη ξένη ή ντόπια δυναμική σύγχρονη παραγωγική εταιρία στην Ελλάδα, σημαίνει τρόμος, φόβος και κίνδυνος! Το κράτος προς αρωγή της ελίτ, με την ειδική για τις περιπτώσεις αυτές γραφειοκρατία, αναλγησία, φορολογία, θα την αποτρέψει πάση θυσία από τα "αμαρτωλά και αιρετικά" σχέδια της. Ελάχιστοι επιβιώνουν. Τα Ευρωπαϊκά κονδύλια σπαταλήθηκαν κατά κανόνα σε ανοησίες (όσα δεν έγιναν δρόμοι). Η Ελληνική ελίτ, θέλει να διατηρηθεί με το ζόρι και η πρόοδος την φοβίζει. Επικρατεί ακόμη η νοοτροπία, του εάν ο πατέρας ήταν γιατρός, τότε και ο γιος. Αν ήταν πρωθυπουργός, τότε και ο γιος. Τόσα εκατομμύρια Έλληνες και μια οικογένεια έβγαλε τρεις πρωθυπουργούς (παππούς, γιος και εγγονός). Ήταν όλοι οι πιο ικανοί γι αυτήν την θέση; Αν κάποιος ήταν ή είναι ανίκανος σε κάποια από αυτές τις οικογένειες πρέπει να γίνει και αυτός πρωθυπουργός; Όχι βέβαια λέει η κοινή λογική. Αν όμως έγινε και γίνεται αυτό, είναι γιατί η Ελληνική ελίτ έτσι αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια.

Όλα αυτά τα χρόνια, αντί να εμπεδωθεί η νομιμότητα και η εμπιστοσύνη, εμπεδώθηκε στον λαό η παρανομία, η φοροδιαφυγή, η απατεωνιά. Φανταστείτε λοιπόν, τι όργια έκανε σε αυτόν τον τομέα η άρχουσα τάξη, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα. Επί παραδείγματι, εμφανίζεται να θέλει η Ελβετία να δώσει στοιχεία για την πάταξη της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και οι Έλληνες πολιτικοί να μην θέλουν! Πρέπει να φοροδιαφεύγουν σχεδόν όλοι για να συμβαίνει αυτό. Επιπλέον, δεν υπάρχει αξιοκρατία, γιατί η άρχουσα τάξη φοβάται τους ικανούς. Εξ’ ου και το ρητό “η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”. Θεωρεί η ελίτ τους πάντες και τα πάντα ως απειλή, διότι δεν έχει αυτοπεποίθηση και βούληση να βελτιωθεί. Χρησιμοποιεί αυτήν την χώρα ως λάφυρο. Αντί να προηγείται αυτή των εξελίξεων, πάει την χώρα πίσω.Χωλαίνει αυτή και απαιτεί να χωλαίνει όλη η χώρα για χάρη της.

Δείτε τις πάγιες πλέον έκτακτες εισφορές, τα αδικαιολόγητα αυξημένα διόδια σε συνδυασμό με τα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας  και φυσικά το χαράτσι. Όλα αυτά τα οξύμωρα, γίνονται για να αποφευχθεί μια πάγια, σταθερή και δίκαιη φορολογία. Έκτακτη φορολογία (που κατ' ουσία έχει γίνει πάγια) σημαίνει κατά κανόνα λεηλασία - γιουρούσι κατά των κατώτερων οικονομικά κοινωνικών στρωμάτων. Αδυνατούν δήθεν οι πολιτικοί, οι οικονομολόγοι μετά από δυο (2) χρόνια σοβαρής κρίσης, να πατάξουν την φοροδιαφυγή και να εγκαθιδρύσουν μια έστω βαρεία, πλην όμως δίκαιη, φορολογική πολιτική. Όλα αυτά γιατί η πρώτη που θα πληγεί - θιγεί είναι η άρχουσα τάξη (λόγω περιουσίας και εισοδήματος), διότι έχει μάθει να ζει άκρως παρασιτικά, αντιπαραγωγικά και μη ανταγωνιστικά όλα αυτά τα χρόνια. Να μην συμμετέχει εξίσου στα φορολογικά βάρη. Έτσι, κατηγορούν τον Ελληνικό λαό και το κίνημα του “δεν πληρώνω” ως τζαμπατζήδες, γιατί ουσιαστικά αντιστέκονται να πληρώσουν τους φόρους και τα βάρη της ελίτ που φοροδιαφεύγει.

Εντέλει,θα ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα που να παρουσιάζει την φαυλότητα και κυριολεκτικά τις τάσεις αυτοκτονίαςτης Ελληνικής ελίτ και κατ' επέκταση του πολιτικού μας συστήματος, που καθώς φαίνεται την υπηρετεί τυφλά. Για την αγορά ενός καινούργιου αυτοκινήτου των περίπου 20.000 €, το Ελληνικό κράτος λαμβάνει τουλάχιστον 5.000 € (23% φ.π.α. + τέλη ταξινόμησης). Δηλαδή, κερδίζει παραπάνω από ότι ο κατασκευαστής και όλοι οι μεσάζοντες μαζί! Είναι σαν να έλαβε το κράτος από αυτόν τον πολίτη – αγοραστή χαράτσια από περίπου 10 οικίες! Πάραυτα, ο πολίτης δεν απαλλάσσεται φορολογικά του ποσού αγοράς, της πλέον αποδεδειγμένης αγοράς, φορολογείται επιπλέον (μετεκμήριο αγοράς) και καταβάλλει δυσβάσταχτα τέλη κυκλοφορίας (διόδια κ.α.). Αν όμως αυτός ο πολίτης θάψει αυτά τα χρήματα (κυριολεκτικά στο χώμα) και δεν προβεί στην αγορά, το Κράτος ουσιαστικά τον επιβραβεύει και δεν τον ενοχλεί ιδιαίτερα!

Όλα αυτά προφανώς γίνονται για να μπορούν κάποιοι “άφοβα” να πλουτίζουν και να φυγαδεύουν τα χρήματα τους στις Ελβετικές τράπεζες (υπέρογκα ποσά χρημάτων) και το κράτος να μην τους ενοχλεί ουσιαστικά. Προκειμένου δε, να καλυφθεί φορολογικά (πρέπει να έχει και έσοδα το κράτος), κάνει γιουρούσια στον απλό Έλληνα πολίτη, όταν πάει να αγοράσει αυτοκίνητο, όταν πεθάνει, όταν πάει να παντρευτεί, βαπτιστεί, ανανεώσει - αντικαταστήσει το (επαγγελματικό ή μη) δίπλωμα του, να αγοράσει ή πουλήσει σπίτι, να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια, να πληρώσει την ΔΕΗ, επιπλέον με έκτακτες εισφορές, με τέλη κυκλοφορίας - διόδια, με περαιώσεις για ελεύθερους επαγγελματίες κ. α.. Δηλαδή, με κάθε άλλο τρόπο εκτός από τον ενδεδειγμένο, ήτοι βάσει του πραγματικού εισοδήματος (έσοδα μείον έξοδα) και της περιουσίας του.

Γιώργος