Η θέρμανση είναι ένα απαραίτητο αγαθό. Σχετίζεται άμεσα με την επιβίωση. Μάλιστα η λαϊκή ρήση αναφέρει: "κάλλιο πέντε κάρβουνα, παρά χίλια πρόβατα", θέλοντας έτσι να τονίσει την αναγκαιότητα και την σημασία της.
Βεβαίως, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες και ανάλογα με την περιοχή, αυτή η ανάγκη μπορεί να ικανοποιηθεί, άλλες φορές εύκολα και άλλες δύσκολα. Είναι κοινή η ομολογία, πως σε κάποιες περιοχές ο χειμώνας είναι σχεδόν πάντα “βαρύς” και σε άλλες σχεδόν πάντα “ελαφρύς”. Μπορούμε με στατιστική βεβαιότητα, να πούμε πως η θέρμανση, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας είναι δύσκολη υπόθεση, ο χειμώνας είναι παρατεταμένος και η κατανάλωση πετρελαίου πολλαπλάσια.
Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, είχε επίπτωση σε όλους, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα, που σε κάποιες περιοχές, για να θερμανθεί μια οικογένεια, μια κατοικία, χρειάζεται το τριπλάσιο ή και πενταπλάσιο χρηματικό κόστος, σε σχέση με άλλη περιοχή, για το ίδιο αποτέλεσμα. Άρα, μια αύξηση της τιμής του πετρελαίου, είναι πιο δαπανηρή και πιο επίπονη για κάποιους, σε σχέση με κάποιους άλλους. Όσο πιο βαρύς είναι ο χειμώνας, τόσο αυτή η διαφορά - ψαλίδα διευρύνεται.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα και την αρχή της αναλογικότητας, θα έπρεπε περιοχές, κάτοικοι, πολίτες και φορολογούμενοι, που πλήττονται από ένα μέτρο, σαφώς, σημαντικά και αδιαμφισβήτητα περισσότερο, να εξαιρούνται ή να διαφοροποιούνται του μέτρου. Δηλαδή, το μέτρο να προσαρμόζεται - εφαρμόζεται, αναλόγως και κατ’ αντιστοιχία, στα μέτρα του εφικτού, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το μέτρο να είναι όσο το δυνατό πιο δίκαιο.
Ας έλθουμε τώρα στην περίπτωση της Δυτικής Μακεδονίας, που κατοικούμε και θα διαπιστώσουμε, πως όλα τα παραπάνω, στην περιοχή μας ισχύουν. Δηλαδή, η θέρμανση είναι απολύτως απαραίτητη, για να επιβιώσει κάποιος και δεν νοείται οικία χωρίς θέρμανση. Η κατανάλωση πετρελαίου και κατ’ επέκταση χρημάτων, προκειμένου να θερμάνουμε, σε ικανοποιητικό βαθμό την οικία μας, είναι πολλαπλάσια σε σχέση με άλλες περιοχές και ειδικά σε σχέση με το λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου διαμένει ο μισός και πλέον πληθυσμός της Ελλάδας. Καλύπτουμε λοιπόν, όλες τις προϋποθέσεις του Συντάγματος, για να απαιτήσουμε μια πιο δίκαιη και ανάλογη με την κατάσταση αντιμετώπιση.
Το μόνο που απομένει λοιπόν, είναι πως μπορεί αυτό να γίνει εφικτό. Δηλαδή, με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό, χωρίς να υπάρξει παράλληλα και φοροδιαφυγή (να εκμεταλλευτούν κάποιοι με δόλιο τρόπο μια αναπροσαρμογή του μέτρου στην περιοχή μας). Λύσεις υπάρχουν πολλές, αρκεί να υπάρχει θέληση. Μια λύση, θεωρώ πως μας την δίνει το “χαράτσι”. Δηλαδή, μέσω του χαρατσιού, το κράτος πλέον “γνωρίζει”, ποιες οικίες έχουν ρεύμα και κατοικούνται. Έτσι, μπορεί να επιδοτήσει κάθε "ενεργή" κατοικία στην Δυτική Μακεδονία, ώστε να αγοράζει, μέχρι ένα συγκεκριμένο ποσό χρημάτων ή λίτρων, πετρέλαιο σε χαμηλή τιμή (με μειωμένους ή καθόλου φόρους).
Επί παραδείγματι, θα μπορούσε το κράτος να επιδοτεί στην Δυτική Μακεδονία και σε σπίτια που έχουν λέβητα πετρελαίου, 15 λίτρα πετρελαίου για κάθε τετραγωνικό μέτρο της κατοικίας, με το μέγιστο τα 150 τ. μ. . Δηλαδή, 1500 λίτρα πετρέλαιο (σε χαμηλή τιμή, άνευ ή χαμηλής φορολογίας) για κατοικία 100 τ. μ. , που όλοι ξέρουμε, πως θα τα καταναλώσει σίγουρα στην περιοχή μας. Άλλωστε, έτσι θα αυξηθεί και η κατανάλωση πετρελαίου, οπότε θα κερδίσουν και κάποιοι μεσάζοντες του πετρελαίου, αλλά και το κράτος βάζοντας μια μικρή φορολογία (από την ποσότητα κατανάλωσης που λογικά θα αυξηθεί).
Για να γίνει αυτό εφικτό, πρέπει όλοι, μηδενός εξαιρουμένου τοπικού άρχοντα (όλων των κομμάτων), όλων των βουλευτών και του περιφερειάρχη, να συνδράμουν και να πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Με αυτό τον τρόπο τα αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα θετικό, διότι έχουμε δίκαιο και ζητούμε μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα μας.
