Παλαιότερα η
τότε Ελληνική κυβέρνηση, ήταν αυτή που ουσιαστικά τον επέτρεψε να διαφύγει στο
εξωτερικό, αφού καθυστερούσε χαρακτηριστικά την απαγόρευση εξόδου του από την
χώρα, ενώ γνώριζε τον ρόλο που διαδραμάτισε στο σκάνδαλο της Ζήμενς.
Η έκδοση του
Χριστοφοράκου από την Γερμανία στην Ελλάδα και οι καταθέσεις - απολογία του
ενώπιον της Ελληνικής δικαιοσύνης, δυνητικά θα οδηγήσει σε κλήση προς κατάθεση
ενώπιον του ανακριτή - δικαστή πρώην Ελλήνων πρωθυπουργών, βουλευτών, υπουργών
και άλλων πολιτικών προσώπων.
Βεβαίως, τώρα
οι Γερμανοί αρνούνται την έκδοση του στην Ελλάδα, διότι προφανώς από την
μαρτυρία του θα εκτεθεί-θιγεί όχι μόνο η Ζήμενς, αλλά και η Γερμανική
κυβέρνηση. Η απαίτηση της τωρινής
κυβέρνησης για έκδοση του Χριστοφοράκου, είναι μάλλον προσχηματική και δεν
διαφαίνεται να το επιθυμεί πραγματικά. Θέλει απλά να εκτεθεί η Γερμανία, η
οποία παρεμπιπτόντως διαπράττει φαιδρά λάθη, να εξευμενιστεί αυτή στα μάτια του
λαού και δεν την νοιάζει η ουσία.
Αυτό είναι φανερό γιατί στην
υπόθεση Τσοχατζόπουλου (μίζες προμήθειες σε εξοπλιστικά) και στην υπόθεση
Παπακωνσταντίνου (Λίστα Λαγκάρντ), που ζητήθηκε προσφάτως από τους εισαγγελείς η
κλήση στο δικαστήριο (μάλιστα ως απλοί μάρτυρες) του κ. Βενιζέλου και άλλων
πολιτικών προσώπων που πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική πολιτική σκηνή, αυτό δεν
έγινε αποδεκτό. Ποιος λοιπόν μας εγγυάται τώρα πως στην υπόθεση Χριστοφοράκου (και
αν αυτός εκδίδονταν από την Γερμανία), θα γινόταν αποδεκτή όχι απλά η κλήση
τους ως μάρτυρες, αλλά πιθανόν ως κατηγορούμενοι; Είναι τουλάχιστον οξύμωρο και
δεν συνάδει η έως τώρα στάση της Ελληνικής πολιτείας, με την μεμονωμένη,
αποσπασματική πρόσφατη ευαισθησία της, που διατείνεται ότι επιθυμεί
την πολιτική κάθαρση και άρα την εν δυνάμει φυλάκιση πολιτικών προσώπων, αλλά παράλληλα διστάζει στο να καλέσει, ακόμη και ως απλούς
μάρτυρες, πολιτικούς μπλεγμένους σε άλλα παρόμοια - ανάλογα με την Ζήμενς σκάνδαλα.
Η Ελληνική
κυβέρνηση ουσιαστικά ποντάρει - ρισκάρει στο γεγονός ότι η Γερμανία φοβάται και
αυτή την αλήθεια. Η Ελληνική πολιτεία θα έπειθε για τις προθέσεις της αν
τουλάχιστον καταργούσε την βουλευτική ασυλία και τον κατάπτυστο νόμο περί
ευθύνης υπουργών άμεσα. Όλα τα άλλα είναι υποκριτικά και αμφιβόλου προθέσεως.
Γιώργος
Τασκασαπλίδης
