Επιτάφιος λόγος για τον Βαγγέλη.

Όλο αυτό τον καιρό παρακολουθούμε με συγκίνηση, λύπη, αγανάκτηση (υποκριτική ή αληθινή) το δράμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη που φέρεται να αυτοκτόνησε. Η υπόθεση του Βαγγέλη φυσικά δεν είναι μεμονωμένη, δεν ήταν ο πρώτος που δέχθηκε τέτοιου είδους βία (Bulling) και δεν θα είναι ο τελευταίος. Υπάρχουν ήδη πολλοί την δεδομένη στιγμή που βασανίζονται και υποφέρουν με τον ίδιο τρόπο (από κάποιου είδους κοινωνική βία). Είναι κακό να εξαντλούμε την ευαισθησία μας ή το υποκριτικό ενδιαφέρον μας σε μια και μόνο περίπτωση.

Το δράμα αυτό πρέπει να γίνει βίωμα και να μάθουμε να βοηθάμε συνανθρώπους μας προληπτικά και όχι να θρηνούμε τον θάνατο τους ή την εξαφάνιση τους και όταν είναι ήδη αργά.

Ο Βαγγέλης είναι το δένδρο και υπάρχει και το δάσος. Αν ως κοινωνία αναγνωρίζαμε, υποδεικνύαμε, ενημερώναμε και ενημερωνόμασταν για το πρόβλημα, δεν θα πέθαινε ο Βαγγέλης, αλλά το κυριότερο θα ανακουφίζονταν και θα σώζονταν και πολλές άλλες ψυχές από τέτοιου είδους ή και χειρότερη βία. Είναι κρίμα αυτή η κοινωνική εγρήγορση και το ενδιαφέρον να ενταφιαστεί μαζί με την κηδεία και τον ενταφιασμό του τόσο πονεμένου και βασανισμένου νέου.

Το λεγόμενο νταηλίκι ή Αγγλιστί bulling είναι συνήθως λιγότερο βίαιο και λιγότερο επικίνδυνο φαινόμενο βίας, από την οργανωμένη συστηματική εργασιακή  βία, η λεγόμενη Αγγλιστί mobbing (όπου mob ο όχλος - αγέλη). Αυτού του είδους βίας στο χώρο εργασίας, ειδικά αυτήν την εποχή της κρίσης, όπου μάζα ανθρώπων ορμά ως αγέλη σε υπαλλήλους ή εργάτες με σκοπό να τους εκδιώξει από τον χώρο εργασίας (και κάποιοι συνάδελφοι του απλά βλέπουν και δεν τον βοηθούν - προστατεύουν), είναι από τις χειρότερες μορφές βίας. Σε μελέτες που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή ένωση, άνθρωποι - πολίτες που δέχθηκαν τέτοιου είδους βία, ομοιάζουν πολλές φορές ψυχολογικά με στρατιώτες που κατέρρευσαν ψυχολογικά σε πραγματικό πόλεμο! Δηλαδή, έχουμε περιπτώσεις μετά-τραυματικού στρες, που είναι μια δραματική - τρομερή ψυχολογική κατάσταση που παρατηρήθηκε σε στρατιώτες αν καιρώ πολέμου, να υφίσταται σε απλούς εργαζόμενους πολίτες.

Επί τι ευκαιρία λοιπόν, της τόσης δημοσιότητας που έλαβε η περίπτωση αυτού του νέου, είναι καλό να ενημερωθούμε για την βία που ασκείται στην κοινωνία μας γενικότερα. Έτσι, όπου την βλέπουμε θα την αναγνωρίζουμε, θα την απομονώνουμε και έτσι θα αποτρέπουμε μελλοντικές περιπτώσεις βίας, που οδηγούν σε ψυχικές παθήσεις, σε οικογενειακά - προσωπικά δράματα και στον φυσικό θάνατο συνανθρώπων - συναδέλφων μας.  Αυτό είναι και το καλύτερο μνημόσυνο για τον Βαγγέλη.

 

Γιώργος Τασκασαπλίδης