Συνηθισμένη η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου να ενδίδει σε ξένα συμφέροντα (προφανώς έναντι ανταλλάγματος) και δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η Χώρα μας υφίσταται ταπείνωση και ταπεινωτικά - αποικιοκρατικά μέτρα.
Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1898, που ουσιαστικά είχαμε πτωχεύσει, ήταν ένα άλλο είδος μνημονίου διαρκείας, που υφίσταντο στην Ελλάδα, ακόμη και όταν η Ελλάδα χάριζε τα χρέη στους Γερμανούς (ήτοι χρεωμένοι χαρίζαμε και χρέη), το οποίο εξέπνευσε τελικά το 1978.
Από το 1898 τα καθαρά έσοδα από την εμπορία της σμύριδας καθορίσθηκαν ως πρόσοδος υπέγγυος του δημοσίου χρέους. Εγγύηση δηλαδή για τους δανειστές της χώρας τα έσοδα από τις εξαγωγές σμυριγλιού, σύμφωνα με τους όρους του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το σμυρίγλι θεωρήθηκε απαραίτητο για τις πολεμικές βιομηχανίες των συμμάχων και όσοι δούλευαν στα σμυριδωρυχεία απαλλάχτηκαν από τη στράτευση. Τα έσοδα από το σμυρίγλι αυξήθηκαν πολύ.
Επίσης, στον ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαρόχαρτων, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά.
Κάποτε λοιπόν, η πολιτική ελίτ αυτής της χώρας και όσοι εκουσίως ή ακουσίως την υπηρετούν, πρέπει να αποδώσουν στον λαό της Ελλάδας αυτό που του αξίζει και να πάψουν να τον υποβαθμίζουν, να του στερούν την πραγματική δημοκρατία, προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία, φυσικά με τις "πλάτες" ξένων δυνάμεων που πλέον έχουν ριζώσει στον τόπο μας.
Γιώργος Τασκασαπλίδης
